"Ekspozycja" Remigiusza Mroza - o książce

Nazwisko Remigiusza Mroza obiło mi się o uszy już jakiś czas temu. Wpadła mi w ręce przypadkiem jedna z jego książek, o której będzie nieco później, bo kończę ostatnią część. Zaczęłam czytać i przepadłam na pół nocy, absolutnie zachwycona. Niedługo potem, 'spod lady' w bibliotece udało mi się zdobyć serię książek z komisarzem Forstem. Z nadzieję na wielkie emocje przeczytałam wszystkie trzy części trylogii.

"Ekspozycja" to  pierwszy tom.

źródło

O książce:

"Wciągająca powieść kryminalna z wątkami politycznymi i historycznymi, której akcja toczy się pod Giewontem. 

Pewnego dnia turyści odnajdują na szczycie góry zwłoki nagiego mężczyzny. Wszystkim wydaje się, że zabójca nie pozostawił po sobie żadnych śladów. Przenikliwy detektyw Forst zauważa jednak, że ciało zmarłego zawieszonego na krzyżu niesie ze sobą zaszyfrowaną wiadomość. Niespodziewanie Wiktor zostaje odsunięty od śledztwa. Detektyw nie poddaje się i wspólnie z dziennikarką podejmuje prywatne śledztwo. Sięgają do historii, która, jak się okazuje, może dać odpowiedź na nurtujące pytania. Choć śledztwo nabiera tempa, morderca jest wciąż o krok dalej? " 

źródło 

Książkę czytało mi się dosyć ciężko. Główny bohater przypomina spolszczoną wersję Jamesa Bonda - z jednej strony ciągle pakuje się w tarapaty, z drugiej wychodzi z nich obronną ręką. Ucieka przed policją z piękną kobietą u boku, która rzuca wszystko i decyduje się wyjechać z nim za granicę, by rozwiązać zagadkę morderstwa. Porwanie, strzelaniny, pobyt w więzieniu, wplecione wątki historyczne i polityczne, oraz zbyt duża ilość informacji przekazywanych przez autora ustami bohaterów sprawiła, że czułam się nieco przytłoczona. Zazwyczaj bardzo lubię, gdy autorzy książek przemycają fachową wiedzę swoim czytelnikom, dzięki temu w ten przyjemny sposób uczymy się nowych rzeczy wraz z każdą przeczytaną książką. Tu było tego trochę za dużo - jeszcze nie zdążyłam przyswoić jednego skrupulatnego opisu, a już zostawałam wprowadzona w nową tematykę. 

Niewątpliwie ciekawa jest postać samego komisarza. Kobiety lubią takich mocnych i silnych mężczyzn, którzy nie boją się czasem oberwać, stają w ich obronie i w nieporadny sposób próbują je uwieść. Komizm słowny dodatkowo dodaje uroku relacjom damsko - męskim, choć i tu zabrakło nieco głębi. 

Nie mogę odmówić autorowi tego, że książka jest naprawdę dobrze, hmm, opracowana; wydaje się, jakby Mróz postanowił zawrzeć w niej wszystkie aktualne pomysły literackie. Bardziej nazwałabym ją powieścią przygodową lub sensacyjną, niż kryminałem. Brakuje mi w niej tej lekkości, tego czegoś, co sprawia, że świat literacki porywa czytelnika i wypluwa go na koniec z wielkim "wow" na ustach. Mnie wypluł z zastanawiającym "hmmm" :).

Zakończenie zaskakuje bardzo - mnie oburzyło z powodu swojej, jak mi się wydawało, nieodwracalności.

Nie mniej ciekawość nie pozwoliła na tym poprzestać i oczywiście sięgnęłam po kolejne tomy, ale o tym już następnym razem.